سال 1380 خبری غیررسمی از نوع اخبار «شنیده شد» در سطح رسانهها و محافل مطبوعاتی منتشر شد که در کوتاهترین زمان ذهن ناباورانه بخش زیادی از جامعه را به خود معطوف کرد.
برخی سازمانها و مراکز اجتماعی طرحی تحت عنوان تشکیل خانههای عفاف تدوین کردند که در آن ساماندهی وضعیت زنان ویژه مد نظر بود. به محض انتشار این خبر، همانطور که پیشبینی میشد، واکنشها و بازتابهای بسیار تند محافل سیاسی، مذهبی را درپی داشت.
به نحوی که به فاصله چند روز پس از انتشار خبر، همه آن را تکذیب کردند.
حتی طراحان آن نیز اجازه نیافتند به تبیین و تحلیل طرح خود بپردازند و اینگونه بود که موضوعی مهم و حیاتی از سوی همه انکار شد تا جامعه بیش از پیش شاهد بازتابهای زنندهتر در کوچه و خیابان باشد. پس از یک دوره به ظاهر فراموشی، اهمیت پدیده زنان خیابانی و لزوم ساماندهی موثر آن نیز کمتر از قبل مورد دقت مسوولان قرارگرفت و به نوعی این پدیده بیمارگونه بیشتر از گذشته به حال خود رها شد.
البته حوزه فرهنگ بیشتر از حوزههای دیگر به این موضوع اهمیت داد و جالب این که حتی قشر تندروی مذهبی نیز با ساخت فیلمی ـ هرچند بسیار سطحی و به دور از واقعیت موجود ـ این پدیده را در قالب فیلم ویدیویی ـ فقر و فحشاـ اهمیت این موضوع را گوشزد کردند، اما انگاری چشم و گوش سازمانها و نهادهای ذیربط همچنان برروی این واقعیت عیان بسته مانده است. به طوری که حتی همان فیلم را نیز در حماق توقیف قراردادند. اکنون چهارسال از طرح خانههای عفاف میگذرد و دیگر هیچگاه درباره آن بحث و بررسی جدی نشد. اما خانههای عفاف، تحت عناوین خانههای فساد یا خانههای تیمی فحشا در محلات مختلف شهر شکل گرفته است که به طور خزنده مشغول فعالیتند که همه جور بیماری و فساد و چرک را در سطح شهر پراکنده میکنند و البته واکنشها نسبت به آن بسیار کمرنگتر از واکنش تند و لجوجانه با طرح خانههای عفاف است. چهار سال پس از خاموشی طرح خانههای عفاف، نه فقط طرحی برای کنترل فساد و فحشا صورت نگرفته که از آن روز تا الان آسیب اجتماعی رشد نگران کنندهای داشتهاند.
پایین آمدن سن فحشا و بالا رفتن آمار ترک خانه از سوی دختران و پیشرفت جرم در زمینه سوءاستفادههای جنسی و آزار، بیانگر این است که چشم و گوش بستن برروی این واقعیت تلخ، تقلید از حیوانی چون کبک است. چندی پیش خبرگزاری سینا بحث خانههای عفاف را مخابره کرد که نشان میدهد فساد و فحشا دارد از کنترل خارج میشود و همین نیز سبب بالا رفتن جرأت موافقان طرح برای مطرح شدن دوباره شده است. همانها که اعتقاد دارند یکی از علتهای انحراف جنسی بخش زیادی از زنان ویژه، طلاق یا فوت همسر است که به علت بیسرپرستی و مواجهه با فقر، به سمت فحشا کشانده میشوند.
این تنها یکی از بسیار علتهای این بحران است. علتهای اصلی بحران جنسی و رواج روسپیگری را باید در تبعات پس از جنگ و برخی مدیریتهای سیاسی، اقتصادی جستجو کرد. اما مخالفان این طرح هنوز اعتقاد دارند ایجاد خانههای عفاف دردی از فحشای روبه گسترش دوا نمیکند.
آنها پا را فراترگذاشته و میگویند این طرح باعث نهادینه شدن روسپیگری در جامعه خواهد شد. اما در یک نگاه میتوان دریافت هم موافقان و هم مخالفان بر یک واقعیت اتفاق نظر دارند و آن نیز گسترش پدیده روسپیگری در زنان و افزایش بسیار نگران کننده وقوع جرمهای جنسی به شکل آزار و خشونت در جامعه است. به نقل از سایت ایران سهراب میخوانیم که خانم «منصوره محقق» کارشناس مطالعات زنان با اشاره به فعالیتهای پنهانی خانههایی که در امر ازدواج شرعی فعالیت میکنند، میگوید: «فعالیت این مکانها کاملاً خزنده است و آنها به گونهای در سطح شهر پراکنده شده و فعالیت میکنند که بسیار جای سوال دارد. به لحاظ ریخت شناسی مکانی، این خانهها در چند نوع متفاوت مشغول به کارند. دسته نخست خانههایی که به صورت تیمی اداره میشوند و در راس آنها یک خانم رییس (یا رییس مرد) قراردارد. چنین خانههایی به ابزارها و امکانات پیشرفته نظیر موبایل، کامپیوتر، اینترنت و وسیله نقلیه آماده جابه جایی دسترسی دارند. البته در مناطق جنوبی و با درآمدهای مختلف، امکانات پایینتر میآید، تا جایی که روسپیگری به کاملترین شکل زننده و مبتذل رویت میشود.» این محقق میگوید: «گروههای انسانی مراجعه کننده به این مکانها نیز متفاوتند. در زمره این افراد زنان آبرومندی هستند که به علت جدایی از همسر یا فوت همسر به این مکانها معرفی میشوند. در میان تیپهای خاصی از پسران ازدواج نکرده و زنان جوان نیز افرادی هستندکه مایلند برای اجتناب از گناه وسوسههای شیطانی نیازهای خود را از یک راه شرعی کوتاه مدت برطرف کنند.»
همین محقق به زمینههای شرعی ازدواج موقت در آیین شیعه اشاره میکند و جوانان درماندهای که مایل به رفتارهای شرعی هستند و میگوید:
«زنی که مبادرت به ازدواج موقت میکند، الزاماً یک فاحشه یا زن خیابانی نیست. یک زن خیابانی روسپی از تعاریف مشخص برخوردار است.»